Aytən Nəsibbəyli. Oyun

Bax bu da səhnəmiz!
Sən
Mən
Oyun məlum !
Oyuncaq məlum!
Dönüb-dönüb eyni yerdə
Sözümü unuduram mən.
Dilim sözə susayıb.
Ruhum sakit baxışa.
Bu nə hikmət?!
Bu nə düha?!
Qayıdıb qarşında baş əyirəm mən .
Yazdığın əsərə,
Yazdığın oyuna
Min bir afərin !
Min bir alqış!