Dar ağacından asılan qadın (Seçmə şeirlərdən)

-

Bu şeirlər son həftələrdə "Oxu zalı"na göndərilmiş əsərlər arasından seçilərək çap olunur. Bütün əsərlər imzası göstərilmədən Münsifə göndərilb.


Xuraman Hüseynzadə


Dar ağacından asılan qadın


Dar ağacından asılan qadın
küləklər tellərini öpür
əllərini tumarlayır
küləkləmi əzrayıla xəyanət edirsən
yoxsa…

dar ağacından asılan qadın
asıldığın ağac çiçək açdı
bilirsənmi
elə ordaca qal
bu ağacın
çiçəyi burnunda cəsəd olacaq
verdiyi bar
torpağa əkiləcəksən yenə
qanqal belə səndən qiymətli olacaq-
cücərməyəcəksən...

dar ağacından asılan qadın
hansı dərd səni ölüm çiçəyinə
döndərdi
hansı ağrı
hansı əzab
ərin şəhid oldumu
yoxsa əyyaş
uşaqların ac qaldımı
baxa bilmədinmi onların
yaşlı gözlərinə yoxsa
ərin torpaqdamı çürüdü
ya
içki şüşəsindəmi boğuldu
uşaqların yelləncək asdığı ağaclardan
analar yellənir daha

dar ağacından asılan qadın
bu ağac çiçəkləməz
səndən sonra
bar gətirməz
balaların göz yaşıyla suvarar bu ağacı
qucaqlayarlar gövdəsini
sənin yerinə
sənin ətrini ondan alarlar
yazda da
qışda da
qaranquşlar yuva qurmaz bu ağacda
bu ağacın kölgəsi olmaz
bu ağacı əkənə
rəhmət oxuyan bir kəs olmaz

dar ağacından asılan qadın
əcəlin abrına qısılan qadın...


Qadınsızcasına

Bəzən belə də olur
qapını çırpıb gedirsən
arxanca boylanan
ümidin gözlərinin kökü saralır
qayıdıb gəlmirsən
saçları tumara
qulağı xoş sözə həsrət qalan ümidin
adı
qadın olur
yalnız yataqda xatırlayırsan
o ümidi
ümidsizcəsiznə
qadınsızcasına yəni...