Əlvida!..

«Ölüm həmişə gözlənilməz olur, amma ölümü həmişə gözləmək lazımdır. Amma bəzən elə itki olur ki, insan onunla barışa bilmir. Rafiqi itirdiyimiz gün heç vaxt xatirəmdən silinməyəcək. O, əbədi yara kimi ürəyimdə yaşayır. Həmin gün bütün dostlar Rafiqi torpağa tapşırmamış studiyaya yığışmışdıq. Çünki o, studiyada Rafiqin nəfəsi vardı, ruhu vardı, musiqisi, çaldığı alət vardı. Bu yara hələ isti idi. Sonralar bizi daha çox göynədəcəkdi. Həmin gün hamımız özümüzü yetim hiss edirdik. Elə bir insanı itirmişdik ki, nə ağlaya bilirdik, nə qışqıra…Pat vəziyyətindəydik. Elə bil, hər şey uçuruma gedirdi… Çünki hər birimizin həyatında Rafiqin rolu o qədər əvəzolunmaz idi ki, elə bil yarımcan olmuşduq. Özü də bu itki tək bizim yox, Azərbaycan mədəniyyətinin, Azərbaycan torpağının itkisi idi...».