Q.Q. Markesə Məktub
1
Cənab Markes,
Mən sağam
Ümid Allaha qalıb.
Ayağını bərk dirə
Yüz il də tənha qalıb.
Kaş ki, yurdsuz olmasın
Bir kəsəyi, bir daşı,
Sənə məktub yazıram
Mən yüz ilin bir başı.
Yurdumu yağmaladı
Bu erməni, bu yezid.
Nə imam övladıyam
Nə də Mehdi Bəyazid.
Sizdə havalar necə,
Ümid qıtlığı varmı?
Havasız bir ürəyə
Yüz dərd birdən sığarmı?
Nisyə mal buraxırmı
Sizin apteklər.
Tökülən göz yaşını
Deyirmi sinoptiklər.
Bu günün qaraltısı
Sabah ömür yolumda
Sevilmədən bəlkə də
Evlənəcək oğlum da.
Bir eygili zamanda
Bəlkə yurda dönəcəm
Gözünə su ver, dostum,
Bir gün mən də öləcəm.
2
Cənab Markes, yenə mənəm
Þlməmişəm, hələ sağam
İstintaqda qərar verdim
Sənə məktub yazacağam.
Heç bir gün də çəkmədi
Məhbəsə salınmağım.
Sən deyən bir şey deyildi
Göz altına alınmağım.
Guya ki, mən ötən gecə
Balıqlara su vermişdim
Ertəsi gün uçan quşa
"qa" deyəndə "qu"vermişdim.
Guya ki, mən buludları
Doğramışam ərsin-əpsin
Yağmurlu gün gül əkmişəm
Eh, nə isə, boş ver getsin.
3
Qoca Qarsiya,
Sən xocalılı, ya şuşalı
Ya da elə ağdamlı ola bilərdin
Sən Zəngilanda da, doğula bilərdin
İrəvandan da qovula bilərdin.
Cəbrayıl ola bilərdin
Qaraş ola bilərdin
Mərkəz ola bilərdin
Amma Qabriel Qarsiya
Markes ola bilməzdin.
Eh, qoca Qarsiya
Əlindən alardılar yüz ilin tənhalığını
Sən yaza bilməzdin sevincin,
Gözlənilən bir qətlin tarixini,
Kədərin qansızlığını.
Kümənə od vurub
yandırırdılar
Əlyazmalarını
Əlindən alardılar adamlığını,
Burnundan gətirərdilər zəngilanlı
qubadlı, cəbrayıllı olmağını
Yaxud ağdamlılığını.
Cəbrayıl ola bilərdin
Qaraş ola bilərdin
Mərkəz ola bilərdin
Hər Kəs ola bilərdin
Qabriel Qarsiya Markes ola bilməzdin.
Asif Mehrəliyə
Nəbatat bağında çiçəklər solğun,
Bir Qarağac quruyub,
Şərqi sərkərdənin adına bağlı-
mifli, əsatirli
Qədir ağacı geri gedir günbəgün.
Nəbatat bağında tunc rəngli oğlan-
Asif Mehrəli- yəni Dadaşın oğlu
Mehdixanın, Sadayın, Yusifin qardaşı.
Ağdamdan Bakıya uzanan yolun
Geri dönməyəcək qərib
yolçusu-uzaqbaşı.
Qarağac qabığı kimi dərisi yanan
Çiçəklər kimi bənizi solğun
Sidr ağacı kimi şaqqalı,
Bir az da yorğun.
Dadaşoğlanlarının şirin-şəkər balası
Günəşə arx çəkən, suluyan
Tanrı bəndəsi.
Dərdini çəkdiyi
Solğun çiçəklərin
Qarağacın,
Sidrin,
Mehdixanın, illah Sadayın,
Yusifin dözümü, iradəsi
İçində dərdləndiyi
Xanın səsi
Tanrının bəstəsi, "Qarabağ şikəstəsi".
2003
1
Cənab Markes,
Mən sağam
Ümid Allaha qalıb.
Ayağını bərk dirə
Yüz il də tənha qalıb.
Kaş ki, yurdsuz olmasın
Bir kəsəyi, bir daşı,
Sənə məktub yazıram
Mən yüz ilin bir başı.
Yurdumu yağmaladı
Bu erməni, bu yezid.
Nə imam övladıyam
Nə də Mehdi Bəyazid.
Sizdə havalar necə,
Ümid qıtlığı varmı?
Havasız bir ürəyə
Yüz dərd birdən sığarmı?
Nisyə mal buraxırmı
Sizin apteklər.
Tökülən göz yaşını
Deyirmi sinoptiklər.
Bu günün qaraltısı
Sabah ömür yolumda
Sevilmədən bəlkə də
Evlənəcək oğlum da.
Bir eygili zamanda
Bəlkə yurda dönəcəm
Gözünə su ver, dostum,
Bir gün mən də öləcəm.
2
Cənab Markes, yenə mənəm
Þlməmişəm, hələ sağam
İstintaqda qərar verdim
Sənə məktub yazacağam.
Heç bir gün də çəkmədi
Məhbəsə salınmağım.
Sən deyən bir şey deyildi
Göz altına alınmağım.
Guya ki, mən ötən gecə
Balıqlara su vermişdim
Ertəsi gün uçan quşa
"qa" deyəndə "qu"vermişdim.
Guya ki, mən buludları
Doğramışam ərsin-əpsin
Yağmurlu gün gül əkmişəm
Eh, nə isə, boş ver getsin.
3
Qoca Qarsiya,
Sən xocalılı, ya şuşalı
Ya da elə ağdamlı ola bilərdin
Sən Zəngilanda da, doğula bilərdin
İrəvandan da qovula bilərdin.
Cəbrayıl ola bilərdin
Qaraş ola bilərdin
Mərkəz ola bilərdin
Amma Qabriel Qarsiya
Markes ola bilməzdin.
Eh, qoca Qarsiya
Əlindən alardılar yüz ilin tənhalığını
Sən yaza bilməzdin sevincin,
Gözlənilən bir qətlin tarixini,
Kədərin qansızlığını.
Kümənə od vurub
yandırırdılar
Əlyazmalarını
Əlindən alardılar adamlığını,
Burnundan gətirərdilər zəngilanlı
qubadlı, cəbrayıllı olmağını
Yaxud ağdamlılığını.
Cəbrayıl ola bilərdin
Qaraş ola bilərdin
Mərkəz ola bilərdin
Hər Kəs ola bilərdin
Qabriel Qarsiya Markes ola bilməzdin.
Asif Mehrəliyə
Nəbatat bağında çiçəklər solğun,
Bir Qarağac quruyub,
Şərqi sərkərdənin adına bağlı-
mifli, əsatirli
Qədir ağacı geri gedir günbəgün.
Nəbatat bağında tunc rəngli oğlan-
Asif Mehrəli- yəni Dadaşın oğlu
Mehdixanın, Sadayın, Yusifin qardaşı.
Ağdamdan Bakıya uzanan yolun
Geri dönməyəcək qərib
yolçusu-uzaqbaşı.
Qarağac qabığı kimi dərisi yanan
Çiçəklər kimi bənizi solğun
Sidr ağacı kimi şaqqalı,
Bir az da yorğun.
Dadaşoğlanlarının şirin-şəkər balası
Günəşə arx çəkən, suluyan
Tanrı bəndəsi.
Dərdini çəkdiyi
Solğun çiçəklərin
Qarağacın,
Sidrin,
Mehdixanın, illah Sadayın,
Yusifin dözümü, iradəsi
İçində dərdləndiyi
Xanın səsi
Tanrının bəstəsi, "Qarabağ şikəstəsi".
2003