Elşən Böyükvənd. Sözcüklərin qabığını soyub...

Sözcüklərin qabığını soyub
hər sətirdə boşqaba qoymuşam
gəlib yeyəcəksənmi?
Arazda bir qayığım vardır
kürəyi sevgidən
minib gedəcəyikmi?
Hansı zaman
gözləyişin düymələrini
ürəyimdən açacaqsan?
Sözcüklərin qabığını soyub
hər sətirdə boşqaba qoymuşam
qaralarmı?

***

Boyunbağın boynumdadır
qoxun
ad günümə aldığın oyuncaqda;
Sənsiz
bu duzsuz günlərdə
öpüş yasaq.
Dodağım susamış bir salama
və şeirlərim sətirsiz kağızlara köçür.
Hey,
səni hər gecə
tavana çəkirəm gözlərimlə.

***

Dedi: Diş fırçan yoxmu sənin?
Var – dedim.
Dedi:
Nədən böylə qoxuyur ağzın
pişik ölüsü tək?
Ah, dostum – dedim –
İçimdə kəfənsiz bir ölü yaşayır
Və günün bütün saatlarında
içimə ağıları ilə
yeyə vuran bir qara geyimli ana
Nə bir molla
Nə də meyit namazı qılan insan.
Yalnız
damarlarındakı
laxtalanmış qanı sümürən
milçəklərin ziyafətidi
və qorapalana döndərdikləri meyitdə
yas düyüsü olan qurdların.
Bir ölü yaşayır içimdə
mənimsə
əllərim qoynumdadır.

***

Didilmiş yun kimiyəm
məxmər parçasında sırılıb
yorğanın olub
əndamına büküləcəyəm
heç bir qəzəl söyləmədən.
Dəniz boyda sinəndə
üzəcək dodağım balıq kimi
və ağ qayış kimi
dolanacaq belinə əllərim.
Gövdəmizsə,
iki dəmirçəkən* kimi
yapışacaq bir-birinə
bir axşam boyu.

_____
* maqnit


kultaz.com
"Cahan" jurnalı