pəncərədən baxıram
görürəm həyətdə
kötüyə üzünü söykəyib yatmış baltanın
ağzı pırıl-pırıl oyaqdı
kötüyün üstünə düşmüş bir qırıq gün işığı
üşüyür baltanın ağzında
bir quş nə qədər eləyir qona bilmir
balaca bir qızın uzaqdan gələn gülüş səsinə
kötük balta quş və balaca bir qızın gülüş səsi
birlikdə şəkil çəkdirirlər şeirə
dünyadan yadigar
elə bu zaman içəri sən girirsən:
- al! oxu! misirdə qiyam səngiməyib!
mübarəki yıxırlar!
tükün tərpənsin barı! - deyərək qəzetləri
mizin üstə çırpırsan
bunu elə edirsən ki
guya prezident aparatımız indicə uçub
incəsənət muzeyimizin üstünə
mənimsə gözüm pəncərədədi
görürəm ki
quşun oxusuna sancılıb
kəhrəba rəngli pişiyin gözləri
amma pişiyin səngər qurduğu marığdan
quşun özü görünmür
- bir ayılsana - deyirsən – zalım oğlu
bir baxsana dünyaya
mənsə pəncərədən baxıram
və görürəm həyətin o başında
qurumuş ağacın budağına dolaşmış
selofan paketi döyünə-döyünə dartışdıran külək
içində necə ölür onun
o budaqdan o yana zaman bir qarış da yerimir
günün gerçəyi dəyişməyib
sənsə yırtıb-tökürsən özünü:
- oxu da bə, AYB-da savaşdı
AYO-da müharibə
sənə dəxli yoxdu bunların?
dostların çoxdan qoşulub bu hərbə
mənsə yalqız pəncərəmdən görürəm
bağçadakı qurumuş kolluğun dincliyində
necə gizlənib qonşu uşağının
çəpərdən düşmüş topu
ögey anasının zülmündən qaçıb gizlənən
bir çocuğu xatırladır o mənə
sən yenə nəsə deyirsən
ara-bir qulağıma anar fikrət qoca
əsəd kqb nə bilim qan
badenbadenin mavi gecələri
rasim daha sonra soros
nələr və nələr gəlir
pəncərəmdəki mənzərə başqadı amma
yalın ayaqlarına çürümüş yarpaqlar yapışmış
qarsız yanvarın bu sonuncu günü
bilinmir kimin içindən yıxılıb baxçamıza
bilinmir bu çirkin qış niyə girib
bu yağışlı-çamurlu rəqsin içinə
gözlər yumulunca
şeirə girə bilməyən Sözün
vərəqin üstündə niyə qaralır nəfəsi
bilinmir
sənsə elə bir ucdan üyüdüb-tökürsən
- xəbərin var? internetdə bir cavan qızın şeiri gedib:
küsülü ərlə arvadın paltaryuyan maşının içində
alt paltarlarının sevişməsi haqda...
amma sən hələ də əli kərim deyirsən
vaqif bayatlı odər deyirsən
mənsə bütün bunlara görə
“çox sağ ol, qardaş!” deyib
alnından öpməkdənsə gözlərimi yumuram
yenə pəncərə şüşəsinin bəri üzündə mənim şəklimdi
o üzündə müqəddəs zeytun ağacının
gözlərimi yumuram
çünki nə mən özümə baxıram nə o özünə
(guya biri-birimizə baxanda
nəsə olacaq)
azan səsi gəlir
“quş kimi göydə uçur yerdəkilər...” deyirsən
bilirəm bu sabirin misrasıdı -
rüstəmxanlının yox
əlbəttə ki mirzə ələkbərin
iyli corablarımı çıxarıb dəstəmaz almağa gedirəm
amandı düşünürəm
Tanrıyla arama kimsə girməsin
onsuz da qulaq asan deyiləm
sən bunu bilirsən və gülürsən
hirsin soyuyur deyəsən
başını bulaya-bulaya “yazıq sabir!” deyirsən
namazdan sonra:
- hə nooldu, misir uçdu muzeyin üstünə? - soruşuram
əlini yelləyirsən
yəni ki: “şairi gülüm olanın...” kimi bir jest gəlir səndən
bu dəfəsə mən gülürəm:
- bir də təkrarla görüm
təzə nə almışam ki
bayaqdan
“mübarəkdi o, mübarəkdi!..” deyirsən elə?
pəncərənin o üzündə
balta səsi gəlir
qızcığaz ağlayır
əlində fırçası ayaq üstə ölür şeirim
görürəm həyətdə
kötüyə üzünü söykəyib yatmış baltanın
ağzı pırıl-pırıl oyaqdı
kötüyün üstünə düşmüş bir qırıq gün işığı
üşüyür baltanın ağzında
bir quş nə qədər eləyir qona bilmir
balaca bir qızın uzaqdan gələn gülüş səsinə
kötük balta quş və balaca bir qızın gülüş səsi
birlikdə şəkil çəkdirirlər şeirə
dünyadan yadigar
elə bu zaman içəri sən girirsən:
- al! oxu! misirdə qiyam səngiməyib!
mübarəki yıxırlar!
tükün tərpənsin barı! - deyərək qəzetləri
mizin üstə çırpırsan
bunu elə edirsən ki
guya prezident aparatımız indicə uçub
incəsənət muzeyimizin üstünə
mənimsə gözüm pəncərədədi
görürəm ki
quşun oxusuna sancılıb
kəhrəba rəngli pişiyin gözləri
amma pişiyin səngər qurduğu marığdan
quşun özü görünmür
- bir ayılsana - deyirsən – zalım oğlu
bir baxsana dünyaya
mənsə pəncərədən baxıram
və görürəm həyətin o başında
qurumuş ağacın budağına dolaşmış
selofan paketi döyünə-döyünə dartışdıran külək
içində necə ölür onun
o budaqdan o yana zaman bir qarış da yerimir
günün gerçəyi dəyişməyib
sənsə yırtıb-tökürsən özünü:
- oxu da bə, AYB-da savaşdı
AYO-da müharibə
sənə dəxli yoxdu bunların?
dostların çoxdan qoşulub bu hərbə
mənsə yalqız pəncərəmdən görürəm
bağçadakı qurumuş kolluğun dincliyində
necə gizlənib qonşu uşağının
çəpərdən düşmüş topu
ögey anasının zülmündən qaçıb gizlənən
bir çocuğu xatırladır o mənə
sən yenə nəsə deyirsən
ara-bir qulağıma anar fikrət qoca
əsəd kqb nə bilim qan
badenbadenin mavi gecələri
rasim daha sonra soros
nələr və nələr gəlir
pəncərəmdəki mənzərə başqadı amma
yalın ayaqlarına çürümüş yarpaqlar yapışmış
qarsız yanvarın bu sonuncu günü
bilinmir kimin içindən yıxılıb baxçamıza
bilinmir bu çirkin qış niyə girib
bu yağışlı-çamurlu rəqsin içinə
gözlər yumulunca
şeirə girə bilməyən Sözün
vərəqin üstündə niyə qaralır nəfəsi
bilinmir
sənsə elə bir ucdan üyüdüb-tökürsən
- xəbərin var? internetdə bir cavan qızın şeiri gedib:
küsülü ərlə arvadın paltaryuyan maşının içində
alt paltarlarının sevişməsi haqda...
amma sən hələ də əli kərim deyirsən
vaqif bayatlı odər deyirsən
mənsə bütün bunlara görə
“çox sağ ol, qardaş!” deyib
alnından öpməkdənsə gözlərimi yumuram
yenə pəncərə şüşəsinin bəri üzündə mənim şəklimdi
o üzündə müqəddəs zeytun ağacının
gözlərimi yumuram
çünki nə mən özümə baxıram nə o özünə
(guya biri-birimizə baxanda
nəsə olacaq)
azan səsi gəlir
“quş kimi göydə uçur yerdəkilər...” deyirsən
bilirəm bu sabirin misrasıdı -
rüstəmxanlının yox
əlbəttə ki mirzə ələkbərin
iyli corablarımı çıxarıb dəstəmaz almağa gedirəm
amandı düşünürəm
Tanrıyla arama kimsə girməsin
onsuz da qulaq asan deyiləm
sən bunu bilirsən və gülürsən
hirsin soyuyur deyəsən
başını bulaya-bulaya “yazıq sabir!” deyirsən
namazdan sonra:
- hə nooldu, misir uçdu muzeyin üstünə? - soruşuram
əlini yelləyirsən
yəni ki: “şairi gülüm olanın...” kimi bir jest gəlir səndən
bu dəfəsə mən gülürəm:
- bir də təkrarla görüm
təzə nə almışam ki
bayaqdan
“mübarəkdi o, mübarəkdi!..” deyirsən elə?
pəncərənin o üzündə
balta səsi gəlir
qızcığaz ağlayır
əlində fırçası ayaq üstə ölür şeirim