oxur çiskinlərdə kor alabaxta
görünür
yuxarılardan keçən köçmən quşların
qanad səslərini duymuş zavallı
bir gün hökmən
kor dumana girmiş uçaq kimi
qədərin qaya-qapçağına çırpılır
yetir sonu qara sevdaların
aşiqlər bu uçaqların qara qutuları kimi düşür
həyatın künc-bucağına
amma çox qəribədi
görən
axtaran olurmu onları bir daha
itkin qara qutular üstündə
yalqızlığın yanıq qoxulu boşluqları
içini çəkir əbədiyyət kimi
oxur çiskinlərdə kor alabaxta
amma derlər o qara qutulardan birini
təsadüfən tapmışlar bu yaxınlarda
içində yazı lenti bomboşmuş
heç nə yoxmuş bircə kəlmə « ah! »dan başqa
onun da yarısı yanıqmış derlər
oxur
oxur çiskinlərdə kor alabaxta
ömür bir göydələndisə
üst qatında yoxdusa mənzilin
dənizi görmək istəyin
ürəyində qalırsa hər dəfə
çatmırsa heç yana əlin
unut bu hərçi-betərinə lənətlər olmuş yaşamı
oxur
dodağında
unudulmaz bir yağmurun duzu,
içində
suları gördükdə oxuduğun şükran dualarının
şəkəri dadında bir nisgil
daha nəyi gözləyirsən deyir
aç, aç əllərini dilə ucalardan
dəniz özü gələcək ayaqlarına
oxur
oxur çiskinlərdə kor alabaxta
səsində
yalqızlığın yanıq qoxulu boşluqları
içini çəkir əbədiyyət kimi
görünür
yuxarılardan keçən köçmən quşların
qanad səslərini duymuş zavallı
bir gün hökmən
kor dumana girmiş uçaq kimi
qədərin qaya-qapçağına çırpılır
yetir sonu qara sevdaların
aşiqlər bu uçaqların qara qutuları kimi düşür
həyatın künc-bucağına
amma çox qəribədi
görən
axtaran olurmu onları bir daha
itkin qara qutular üstündə
yalqızlığın yanıq qoxulu boşluqları
içini çəkir əbədiyyət kimi
oxur çiskinlərdə kor alabaxta
amma derlər o qara qutulardan birini
təsadüfən tapmışlar bu yaxınlarda
içində yazı lenti bomboşmuş
heç nə yoxmuş bircə kəlmə « ah! »dan başqa
onun da yarısı yanıqmış derlər
oxur
oxur çiskinlərdə kor alabaxta
ömür bir göydələndisə
üst qatında yoxdusa mənzilin
dənizi görmək istəyin
ürəyində qalırsa hər dəfə
çatmırsa heç yana əlin
unut bu hərçi-betərinə lənətlər olmuş yaşamı
oxur
dodağında
unudulmaz bir yağmurun duzu,
içində
suları gördükdə oxuduğun şükran dualarının
şəkəri dadında bir nisgil
daha nəyi gözləyirsən deyir
aç, aç əllərini dilə ucalardan
dəniz özü gələcək ayaqlarına
oxur
oxur çiskinlərdə kor alabaxta
səsində
yalqızlığın yanıq qoxulu boşluqları
içini çəkir əbədiyyət kimi