Zahid Sarıtorpaq. Anti-muza gerçəkliyi

şeirin yalçın yüksəkliyində
kəndirbaz gəzişmələri qorxudursa şairi
onda heç nəmənə

şamı söndürülüb musiqiqsi çalınmış
kitabı bağlanıb duası oxunmuş
bir axşamın qucağında keçinmək qorxusuyla
yalqızca üz-üzə qalmağın gerçəkliyi
hər Sözün koranə gəlişini
yalandan bayram eləməkdən daha şərəflidir

şeirlə dirilməyi bacarana «eşq olsun!» düşür
olsun
amma şeirlə dirilməyi bacaran ən azı
ölümü yaza bilməlidi ömrünə qulaq qafiyəsi kimi

miskinlərin həqiqəti daha güclüdür deməklə
həqiqətin başına tac da qoyulmur heç vaxt
sərxoş şair əlindən öpdükcə
ayağı yer alır postmodern yalanların

isti bir havada qəfil peyda olmağıyla
üzümüzə çəpəki çırpan
sərin bir yağışın yaratdığı
ya da tutaq elə
metronun axşam qatarında şirin-şirin yatmış
bir səfil uşağın çöhrəsindəki
məsumluğun doğurduğu
can titrəyişi sözə çevrilirkən
ölümün çiçəkləmiş
və həmişə başımız üstündə yellənən budağını
soldurmur yazılanlar

özünü aldatmağın ən ucuz yoludur bu